Annotasiya
“Qəlbin səbirsizliyi” (almanca “Ungeduld des Herzens“) – avstriyalı yazıçı Ştefan Svayqın 1939-cu ildə işıq üzü görən və başa çatdırdığı yeganə romanıdır.
Gözəl, varlı və axsaq gənc qız Avstriya ordusunda xidmət edən gənc leytenanta aşiq olur. İmkanlı Kekeşfalva nəyin bahasına olursa olsun xəstə qızını xoşbəxt görmək istəyir, hətta pulla ona xoşbəxtlik ala biləcəyini düşünür. Aşiq olmuş qəlb isə incik və səbirsizdir, gözləyə bilmir…
Yazıçı romanında mərhəmət hissinin təhlükəli olduğunu göstərir. Şəfqət göstərilən insan bir müddət sonra şıltaqlığı, istəkləri ilə amansızlıq etməyə başlayır və qarşı tərəf təhlükəli bir vəziyyətə düşür. Və rəhm duyğusu hər iki tərəfi uçuram sürükləyir.
Karandaşın izi ilə
İnsan öz həyatının məqsəd və mənasını başqasına lazım olduğunu anlayanda hiss edir.
***
Bədbəxtlik insanı dəymədüşər edir, fasiləsiz əzab isə ədalətli olmağa mane olur.
***
Mən hər dəfə ayın otuz bir yox, otuz gün olduğunu görəndə böyük rahatlıq keçirən yazıq yoxsul bəndəyəm.
***
O saymağı bacarmır, pul necə qazanılır bilmir və bu səbəbdən böyük var-dövlətə layiq deyil.
***
Riskdən qorxmayanların köməyinə tez-tez təsadüf çatır.
***
Bir dəfə tovlanmış insana inamını qaytarmaq üçün çox əmək sərf etməlisən.
***
İnsanın düşdüyü ümidsizlik nə qədər dərindirsə, onun xoşbəxtliyə susamış ürəyinin fəryadı bir o qədər şiddətlidir.
***
Taleyin bir dəfə amansızcasına yaraladığı insan, həmişəlik tez yaralanan olur.
***
Qəbulu mümkün olmayan fədakarlıqlar var.
***
İnsan ədalətli cəza verirsə, ona zorakılığı bağışlayırlar.
***
Vicdan xatırlayırsa, deməli, heç bir günah unudulmayıb.
***
Əksliklərin uğurlu vəhdəti harmoniya üçün daha əlverişli şərtdir. Həmişə başlanğıcda təəccüb doğuran sonralar tamam təbii görünür.
***
Yalnız ölçüyə gəlməyən və əhatə olunmayan bizi qorxudur.
***
İki cür mərhəmət var. Biri aciz və ürəkləri riqqətə gətirən. Bu, məna etibarilə, başqasının bədbəxtliyini görəndə ağırlıq bəxş edən hissdən canını qurtarmaq istəyən qəlbin səbirsizliyidir. Bu mərhəmət deyil, bu, sadəcə öz rahatlığını yaxınının əzablarından instinktiv qoruma istəyidir. Ancaq başqa mərhəmət də var – heyfsilənmək əvəzinə fəaliyyət tələb edən əsl mərhəmət. O, nə istədiyini bilir, qəti qərarlıdır, əzab çəkib və rəhm edərək insan qüvvəsi və hətta ondan da çoxu iqtidarında olan hər şeyi edir.
Tərcümə: Lamiyə Göycəyeva
